Luc Parthoens, Thierry Culliford en Laurent Cagniat - De Smurfen en het verloren dorp 7. Het land van de Smurfende Stenen. Standaard Uitgeverij, 2024. 48 pagina’s € 8,50

Pepermunt wil het hulpje worden van Smurfwilgje, de leidster van het Verloren Dorp. Maar Smurfwilgje vindt haar te jong. Als Pepermunt dan aangevallen wordt door een vleesetende plant, redt Smurfwilgje haar maar daarbij raakt ze ernstig gewond. Ze zou genezen kunnen worden met haar toverstaf, maar die is gebroken tijdens het gevecht. De meisjes in het dorp maken een nieuwe staf, maar daarmee kun je alleen toveren als die in het water is gedoopt in het land van de Smurfende Stenen. Pepermunt biedt zich vrijwillig aan daarheen te gaan. Smurfstorm en Smurfbloesem gaan mee. Gedrieën beginnen ze aan de lange gevaarlijke reis die hen langs vele avonturen leidt. Onderweg pikken ze Brilsmurf op die ze redden van een gevecht in een arena tegen een monster. Met behulp van onderweg gemaakte vrienden belanden ze uiteindelijk in het Land van de Smurfende Stenen. Daar moeten ze naar een bron zoeken van water met bijzondere krachten. Na een tocht door een jungle komen ze aan bij een meer waarboven een enorme rotsformatie zweeft, de Smurfende Stenen. Een aap wijst hen al klimmend de weg. Het blijkt een dienaar van de voormalige tovenaars-bewoners van een enorme ruïne te zijn. De bron is daar ook, maar blijkt opgedroogd. En als er dan toch een druppel toverwater uit komt lopen, struikelt Pepermunt over het nog hele stuk toverstaf, die dan breekt. Als ze desondanks de druppel met haar handen weet op te vangen, valt ze daarna in zwijm. Alles lijkt voor niets geweest. Teleurgesteld keert het groepje terug naar huis op de ruggen van ooievaars.

Deze Smurfenafsplitsing is speciaal voor jonge meisjes en de verhalen zijn er ook naar. Nogal zoetsappig dus, maar voor de doelgroep een prima strip en ook voor volwassenen die jong zijn gebleven best te pruimen.