Frantz Duchazeau – De laatste dagen van Robert Johnson. Concerto Books, 2024. 236 pagina’s. € 34,99

Wie nog nooit van Robert Johnson heeft gehoord moet dit boek eens ter hand nemen. Aan de hand van de in de titel genoemde laatste dagen, maar meer nog door flashbacks, leren we de blueszanger en -gitarist een beetje kennen. Johnson was de zoon van een vader die weggelopen was en waar hij naar verluidt zijn leven lang naar op zoek was. Geboren en getogen in de staat Mississippi groeide Johnson op met de zogenaamde Deltablues. Nadat hij gitaar had leren spelen van Ike Zimmerman, bleek hij een groot talent en speelde hij de bluesbars en -zaaltjes plat. Dat deed hij zo goed dat zij roem hem vooruit snelde. In het boek zijn twee Newyorkse platenbazen naar hem op zoek, maar ze voelen zich niet erg welkom en navraag naar de verblijfplaats van Johnson levert hen niets op. Dat is niet zo raar, Johnson zwierf nogal veel rond en had in elk stadje een ander schatje. Want behalve talentvol musicus gedroeg hij zich als een dandy. Dat liet onverlet dat hij pogingen deed in het noorden een poot aan de grond te krijgen bij grote muziekstudio’s en hij was zelfs in New York om aan een talentenjacht mee te doen en in Chicago. Maar drank en angst begeleidden hem en hij keerde onverrichterzake zuidwaarts. Johnson trouwde achttien jaar oud met zijn grote liefde Virginia Travis, maar stierf in het kraambed, Johnson zwaar aangeslagen achterlatend. Het zal ongetwijfeld sterk bijgedragen hebben aan zijn persoonlijke ‘blues’. Omdat hij 27 was toen hij overleed, was zijn oeuvre nog niet erg groot. Maar als componist van bijvoorbeeld Sweet Home Chicago en de hit Terraplane Blues leefde hij voort. Eén plaat, twintig nummers liet hij na en die werden bekend door een heruitgave van de plaat in 1961. Nu wordt Johnson beschouwd als een grote meneer in de bluesmuziek. Frantz Duchazeau heeft in stemmig zwart-wit-grijs het korte, tragische leven van Johnson geschetst. Als je daar gevoelig voor bent, raak je vanaf pagina één in de sfeer. Als je er de muziek bij aanzet wordt dat nog eens versterkt. De laatste dagen van Robert Johnson is een mooi eerbetoon aan een bijzondere musicus.