11-10-2024
Strip Tease door Jos van Waterschoot
Cody 1. Pikes Peak

John Heijink – Cody 1. Pikes Peak. Arboris, 2024. 48 pagina’s. € 11,95

Dat John Heijink van alle markten thuis was, wisten we eigenlijk al. Hij publiceert met hetzelfde gemak historische strips over Willem van Oranje en Piet Hein, als scifi-strips. Maar dit kenden we nog niet van hem, de western. En uiteraard lekker pulpie, want ook dat is een kenmerk van zijn werk.

Een bende met een wolf als begeleider teistert de omgeving van Stokeham City. Er worden treinen overvallen, er vallen doden, The Coyote Cassidy Gang deinst nergens voor terug. Op een dag meent deputy sheriff Hank Brody een spoor te hebben. Dat loopt weliswaar dood, maar het feit dat hij iets op het spoor is, kost hem de kop. Als hij terugrijdt naar het stadje wordt hij doodgeschoten. Enkele dagen later komt zijn zus aan, Silvia Brood, uit Nederland. Hank had zijn naam verengelst, Brody. Ze krijgt de mededeling van het overlijden van haar broer van sheriff Jack Cody. Uiteraard is ze verdrietig, maar haar verdriet maakt snel plaats voor woede en de drang de moordenaar te vinden. Het lijkt erop dat het een bendelid van The Coyote Cassidy Gang is, want die overvielen de trein waarin Silvia zat en waarbij ze beroofd werd van een koffer met souvenirs van haar vader. Jack leert Silvia in no time paardrijden en schieten en ze blijkt een vlotte leerling. Hij benoemt haar tot deputy, want het feit dat haar vader detective was en ze scherpzinnig blijkt, maar bovenal zeer gemotiveerd is, kan hij gebruiken. Spoedig maakt ze ook kennis met burgemeester Earl Jenkins, een gluiperd. En dat gevoel blijkt ze niet voor niets bij hem te hebben.

Cody is een pulpwestern met alle ingrediënten van dien. De titelheld is de spil waar alles om draait, maar die zelf niet erg op de voorgrond treedt. Benieuwd wat Heijink voor plannen met hem heeft. De glansrol is uiteraard voor de babe Silvia Brood, die niet alleen haar mannetje staat maar ook supersexy blijkt te zijn. Geen verrassing in dit soort lectuur, dat het predikaat ‘vermakelijk’ zeker verdient, maar toch ook wel wat erg clichématig is.