Jean-Pierre Pécau en Gabriele Parma – Bloedkoninginnen. Catherina Sforza, de tijgerin van Forli, deel 2. Daedalus, 2024. 56 pagina’s. € 22,50

In de reeks Bloedkoninginnen komen heerseressen uit het verleden in beeld die, net als hun mannelijke tijdgenoten, het niet zo nauw namen met een (mensen)leven. En vaak leveren ze daar op jonge leeftijd al bewijs van. Zo vermoord de veertienjarige Catherina eigenhandig een everzwijn dat haar honden aan het afslachten is. Terwijl iedereen bezorgd aan komt draven, staat de tiener met een van bloed druipende speer boven haar slachtoffer. Je voelt het als lezer dus al aankomen dat Catherina voor grote daden in de wieg is gelegd. In het Italië van de renaissance was het een van de heersende families. In het boek gaat het steeds over het spel van de vijf: de Borgia’s, de Medici’s, de Visconti’s en de Sforza’s. In Rome had je dan nog de Colonna’s, geen adellijke familie, wel zeer machtig, naast de paus die eigenlijk geen partij zou moeten zijn, maar steeds wisselend uit een van de families kwam en zo dus toch een belangrijke rol speelde. We zien allerlei machinaties, oorlogjes, opstanden, moordaanslagen, executies. Maar wat we bovenal zien is dat Catherina haar mannetje staat. Als haar man wordt vermoord na een volksopstand, geleid door de familie Orsi, neemt ze zelf het heft in handen. Zelfs als de Orsi’s haar kinderen gijzelen en dreigen te doden, weet ze van geen opgeven. Uiteindelijk weet ze de sympathie van het volk terug te winnen, waarna de Orsi’s worden vermoord of op de vlucht slaan. Als ze dan met de secretaris van haar man trouwt, valt dat niet in goede aarde. Hij wordt vermoord en ze trouwt dan met een Medici. Maar ook dat helpt haar niet als de paus, een telg uit de Borgia-clan, op haar bezit aast. Dat luidt het einde in van de dappere Catherina Sforza.

Bloedkoninginnen is een goede historische reeks, maar de makers worstelen af en toe zichtbaar met feit en fictie. Bij historische figuren kennen we de belangrijke feiten, maar wat weten we van de persoon? Meestal is daar niet zoveel over te vinden in de historische documenten en dus worden er aan krasse uitspraken, historische toespraken en brieven karaktereigenschappen ontleend. Dat pakt de ene keer wat geloofwaardiger uit dan de andere. Maar het verhaal van Catherina Sforza is hoe dan ook een interessante geschiedenis.