Thé Rojzman & Tamia Baudouin – Annick Cojean. Getekend door de Holocaust. Vrije Vlucht/Dupuis, 20256. 128 pagina’s. € 29,99

In 1996 verscheen het boek Getekend door de Holocaust van de Franse journaliste Annick Cojean. Zij wilde eigenlijk een reportage maken, maar het werd een boek. Een boek dat handelt over de gevolgen voor de Holocaust. Ze sprak met slachtoffers, kinderen van slachtoffers en kinderen van daders. En dat alles om een beeld te krijgen van een van de grootste rampen die de mensheid heeft laten gebeuren, de vernietiging van zes miljoen mensenlevens vanwege hun ras, hun geloof, hun afkomst. in 1995 leefde een deel van de slachtoffers nog. Het was vijftig jaar na de oorlog, zeker de kinderen en de jongere mensen van toen die de Holocaust overleefden, konden het nog navertellen. Maar Cojean sprak ook de kinderen van de slachtoffers en kwam erachter wat die tweede generatie eveneens tot slachtoffer maakte. En dát maakte haar weer nieuwsgierig naar hoe dat moest zijn voor de kinderen van de nazi-kopstukken, Goering, Hess, Bormann, Speer, Frank. Het voerde haar langs vele verhalen, langs lamgeslagen slachtoffers, strijdbare nakomelingen van nazi’s die zowel fel pro als contra hun vaders zijn geworden. Het deed ook veel met Cojean. Van verslaggever en objectieve journalist werd ze af en toe meegesleept in het verdriet van de overlevenden of hun kinderen, of walgde ze van de zoon van Hess of de dochter van Goering. Maar Cojean ging ook op bezoek bij psychologen die slachtofferhulp boden, bij initiatieven om daders en slachtoffers bij elkaar te brengen. Of bij leraren die zich laten opleiden door Facing History and Ourselves over hoe je je kunt verhouden tot de geschiedenis en er over kunt doceren. En aan het einde van haar lange zoektocht, vele reizen en gesprekken bleef er een boek vol artikelen over dat insloeg als een bom en prompt de Prix Albert Londres won, een belangrijke prijs voor journalistiek werk. Rojzman en Baudouin hebben er een graphic novel versie van gemaakt. Woord werd deels vervangen door beeld, tekst samengevat in een stripverhaal. Het is naar mijn smaak geen graphic journalism geworden, daarvoor hebben de bewerkers er iets te veel drama in gebracht. Naar mijn smaak haalt dat iets te veel van de directheid van de verhalen weg. Maar misschien maakt dat het voor jongere lezers juist wel weer toegankelijker. Hoe het ook zij, dit boek is de moeite van het lezen meer dan waard.